古诗词网
首页
诗词
名句
作者
古籍
字典
词典
综合
诗词
诗题
诗句
作者
古籍
主题:
故乡
豆蔻
相思
秋风
九天
大漠
北风
青山
尘世
明月
青天
天山
天涯
君子如向矣。学莫便乎近其人。
荀子《劝学》
夫是之谓道德之极。
荀子《劝学》
端而言,蝡而动,一可以为法则。
荀子《劝学》
积土成山,风雨兴焉;
荀子《劝学》
全之尽之,然后学者也。
荀子《劝学》
使目非是无欲见也,使耳非是无欲闻也
荀子《劝学》
将原先王,本仁义,则礼正其经纬蹊径也。
荀子《劝学》
肉腐出虫,鱼枯生蠹。
荀子《劝学》
故不积跬步,无以至千里;
荀子《劝学》
巢非不完也,所系者然也。
荀子《劝学》
故言有招祸也,行有招辱也,君子慎其所立乎!
荀子《劝学》
小人之学也,入乎耳,出乎口;
荀子《劝学》
不观气色而言,谓瞽。
荀子《劝学》
则末世穷年,不免为陋儒而已。
荀子《劝学》
不隆礼,虽察辩,散儒也。
荀子《劝学》
物类之起,必有所始。
荀子《劝学》
故书者,政事之纪也;
荀子《劝学》
君子之学也,以美其身;
荀子《劝学》
以羽为巢,而编之以发
荀子《劝学》
千里蹞步不至,不足谓善御;
荀子《劝学》
告楛者,勿问也;
荀子《劝学》
不临深溪,不知地之厚也;
荀子《劝学》
系之苇苕,风至苕折,卵破子死。
荀子《劝学》
其善者少,不善者多,桀纣盗跖也;
荀子《劝学》
锲而舍之,朽木不折;
荀子《劝学》
上一页
下一页
第 1 页
第 2 页
第 3 页
第 4 页
第 5 页
第 6 页
第 7 页
第 8 页
第 9 页
第 10 页
第 11 页
第 12 页
第 13 页
第 14 页
第 15 页
第 16 页
第 17 页
第 18 页
第 19 页
第 20 页
第 21 页
第 22 页
第 23 页
第 24 页
第 25 页
第 26 页
第 27 页
第 28 页
第 29 页
第 30 页
第 31 页
第 32 页
第 33 页
第 34 页
第 35 页
第 36 页
第 37 页
第 38 页
第 39 页
第 40 页
第 41 页
第 42 页
第 43 页
第 44 页
第 45 页
第 46 页
第 47 页
第 48 页
第 49 页
第 50 页
第 51 页
第 52 页
第 53 页
第 54 页
第 55 页
第 56 页
第 57 页
第 58 页
第 59 页
第 60 页
第 61 页
第 62 页
第 63 页
第 64 页
第 65 页
第 66 页
第 67 页
第 68 页
第 69 页
第 70 页
第 71 页
第 72 页
第 73 页
第 74 页
第 75 页
第 76 页
第 77 页
第 78 页
第 79 页
第 80 页
第 81 页
第 82 页
第 83 页
第 84 页
第 85 页
第 86 页
第 87 页
第 88 页
第 89 页
第 90 页
第 91 页
第 92 页
第 93 页
第 94 页
第 95 页
第 96 页
第 97 页
第 98 页
第 99 页
第 100 页
转到:
主题
推荐