古诗词网
首页
诗词
名句
作者
古籍
字典
词典
综合
诗词
诗题
诗句
作者
古籍
主题:
故乡
豆蔻
相思
秋风
九天
大漠
北风
青山
尘世
明月
青天
天山
天涯
故曰:学莫便乎近其人。
荀子《劝学》
上不能好其人,下不能隆礼
荀子《劝学》
冰,水为之,而寒于水。
荀子《劝学》
君子知夫不全不粹之不足以为美也,故诵数以贯之
荀子《劝学》
其义则始乎为士,终乎为圣人
荀子《劝学》
强自取柱,柔自取束。
荀子《劝学》
诗者,中声之所止也;
荀子《劝学》
伦类不通,仁义不一,不足谓善学。
荀子《劝学》
吾尝跂而望矣,不如登高之博见也。
荀子《劝学》
西方有木焉,名曰射干
荀子《劝学》
白沙在涅,与之俱黑。
荀子《劝学》
耳好之五声,口好之五味,心利之有天下。
荀子《劝学》
故君子居必择乡,游必就士,所以防邪辟而近中正也。
荀子《劝学》
若挈裘领,诎五指而顿之,顺者不可胜数也。
荀子《劝学》
林木茂,而斧斤至焉;
荀子《劝学》
诗曰:嗟尔君子,无恒安息。
荀子《劝学》
譬之犹以指测河也,以戈舂黍也
荀子《劝学》
顺风而呼,声非加疾也,而闻者彰。
荀子《劝学》
南方有鸟焉,名曰蒙鸠
荀子《劝学》
为善不积邪?安有不闻者乎?
荀子《劝学》
青,取之于蓝,而青于蓝;
荀子《劝学》
其质非不美也,所渐者然也。
荀子《劝学》
辞顺,而后可与言道之理;
荀子《劝学》
故学至乎礼而止矣。
荀子《劝学》
方其人之习君子之说,则尊以遍矣,周于世矣。
荀子《劝学》
上一页
下一页
第 1 页
第 2 页
第 3 页
第 4 页
第 5 页
第 6 页
第 7 页
第 8 页
第 9 页
第 10 页
第 11 页
第 12 页
第 13 页
第 14 页
第 15 页
第 16 页
第 17 页
第 18 页
第 19 页
第 20 页
第 21 页
第 22 页
第 23 页
第 24 页
第 25 页
第 26 页
第 27 页
第 28 页
第 29 页
第 30 页
第 31 页
第 32 页
第 33 页
第 34 页
第 35 页
第 36 页
第 37 页
第 38 页
第 39 页
第 40 页
第 41 页
第 42 页
第 43 页
第 44 页
第 45 页
第 46 页
第 47 页
第 48 页
第 49 页
第 50 页
第 51 页
第 52 页
第 53 页
第 54 页
第 55 页
第 56 页
第 57 页
第 58 页
第 59 页
第 60 页
第 61 页
第 62 页
第 63 页
第 64 页
第 65 页
第 66 页
第 67 页
第 68 页
第 69 页
第 70 页
第 71 页
第 72 页
第 73 页
第 74 页
第 75 页
第 76 页
第 77 页
第 78 页
第 79 页
第 80 页
第 81 页
第 82 页
第 83 页
第 84 页
第 85 页
第 86 页
第 87 页
第 88 页
第 89 页
第 90 页
第 91 页
第 92 页
第 93 页
第 94 页
第 95 页
第 96 页
第 97 页
第 98 页
第 99 页
第 100 页
转到:
主题
推荐